Prawo drogi na morzu

1. Niniejsze prawidła stosuje się do wszystkich statków na pełnym morzu i na wszystkich wodach z nim połączonych dostępnych dla statków morskich.
2. żadne z postanowień niniejszych prawideł nie stoi na przeszkodzie stosowaniu wydanych przez właściwą władzę przepisów szczególnych dotyczących red, portów, rzek, jezior lub śródlądowych dróg wodnych połączonych z morzem pełnym i dostępnych dla statków morskich. Takie przepisy szczególne powinny być, tak dalece, jak jest to możliwe, jak najbardziej dostosowane do niniejszych prawideł.
3. żadne z postanowień niniejszych prawideł nie stoi na przeszkodzie stosowaniu wydanych przez Rząd któregokolwiek Państwa przepisów szczególnych odnośnie do dodatkowych świateł pozycyjnych, świateł sygnałowych, znaków lub sygnałów dawanych gwizdkiem dla okrętów wojennych i statków w konwoju, a także odnośnie do dodatkowych świateł pozycyjnych lub sygnałowych dla flotylii statków rybackich zajętych połowem. Te dodatkowe światła pozycyjne lub sygnałowe, znaki lub sygnały dawane gwizdkiem powinny być w miarę możliwości takie, aby nie można ich było pomylić z jakimkolwiek światłem, znakiem lub sygnałem ustalonym gdziekolwiek w niniejszych prawidłach.
4. Dla celów niniejszych prawideł Organizacja może przyjąć systemy rozgraniczenia ruchu.
5. Jeżeli zainteresowany Rząd stwierdzi, że statek o specjalnej konstrukcji lub przeznaczeniu nie może spełniać w pełni postanowień niniejszych prawideł w odniesieniu do liczby, miejsca zamocowania, Zasięgu lub sektora widoczności świateł lub znaków, jak również w odniesieniu do rozmieszczenia i charakterystyki urządzeń sygnalizacji dżwiękowej, to statek taki powinien odpowiadać takim innym postanowieniom odnoszącym się do liczby, miejsca zamocowania, zasięgu lub sektora widoczności świateł lub znaków, jak równie w odniesieniu do rozmieszczenia i charakterystyki urządzeń sygnalizacji dźwiękowej, wydanym przez jego Rząd, które w odniesieniu do danego statku są najbardziej zbliżone do niniejszych prawideł.

1. Żadne z postanowień niniejszych prawideł nie zwalnia statku lub jego armatora, kapitana bądź załogi od następstw jakiegokolwiek zaniedbania przestrzegania niniejszych prawideł lub zaniedbania zachowania środków ostrożnosci, których może wymagać zarówno zwykła praktyka morska, jak i szczególne okoliczności danego wypadku.
2. Przy interpretowaniu i stosowaniu niniejszych prawideł należy uwzględniać wszystkie niebezpieczeństwa żeglugi i zderzenia oraz wszelkie szczególne okoliczności, łącznie z możliwościami danych statków, które w celu uniknięcia bezpośredniego niebezpieczeństwa mogł uczynić konieczne odstąpienie od niniejszych prawideł.

1. Wyraz "statek" oznacza wszelkiego rodzaju urządzenie pływające, nie wyłączając urządzeń bezwypornościowych, ekranoplanów (WIG) oraz wodnosamolotów, używanych lub nadających się do użytku jako środek transportu wodnego.
2. Określenie "statek o napędzie mechanicznym" oznacza każdy statek wprowadzany w ruchu przez maszynę.
3. Określenie "statek żaglowy" oznacza każdy statek pod żaglami pod warunkiem, że urządzenie napędowe, jeżeli jest zainstalowane na statku, nie jest używane.
4. Określenie "statek zajęty połowem" oznacza każdy statek łowiący sieciami, sznurami haczykowymi, włokami lub innymi narzędziami połowu, które ograniczają zdolność manewrową; określenie to nie obejmuje statku łowiącego włóczonymi sznuramivhaczykowymi lub innymi narzędziami połowu, które nie ograniczają zdolności manewrowej.
5. Wyraz "wodnosamolot" oznacza każde urzadzenie latające przystosowane do manewrowania na wodzie.
6. Określenie "statek nie odpowiadający za swoje ruchy" oznacza statek, który wskutek wyjątkowych okoliczności nie jest w stanie manewrować zgodnie z wymaganiami niniejszych prawideł i dlatego nie może ustąpić z drogi innemu statkowi.
   Określenie "statek o ograniczonej zdolności manewrowej" oobejmuje, ale nie ogranicza się do następujących statków, jak:
   1. statek zajęty układaniem, obsługą lub podnoszeniem znaku nawigacyjnego, podwodnego kabla lub rurociągu;
   2. statek zajęty pracami pogłębiarskimi, hydrograficznymi lub podwodnymi;
   3. statek w drodze zajęty zaopatrywaniem lub przekazywaniem osób, zapasów lub ładunku;
   4. statek zajęty wodowaniem lub podnoszeniem na pokład samolotów;
   5. statek zajęty trałowaniem min;
   6. statek zajęty taką czynnością holowniczą, która poważnie ogranicza statek holujący oraz obiekt holowany w ich zdolności do odchylania się od kursu jakim idzie.
7. Określenie "statek ograniczony swym zanurzeniem" oznacza statek o napędzie mechanicznym, który z powodu swego zanurzenia w stosunku do dostępnej głębokości i szerokości akwenu żeglownego jest poważnie ograniczony w swojej zdolności do odchylenia się od kursu jakim idzie.
8. Określenie "w drodze" oznacza, że statek nie stoi na kotwicy, nie jest przymocowany do lądu i nie stoi na mieliźnie.
9. Wyrazy "długość" i "szerokość" statku oznaczają jego długość całkowitą i największą szerokość.
10. Określenie "ograniczona widzialność" oznacza wszelkie warunki, w których widzialność jest ograniczona wskutek mgły, oparów, padającego śniegu, ulewnego deszczu, burz piaskowych lub jakichkolwiek innych podobnych przyczyn.
11. Określenie "ekranoplan" oznacza pojazd wielomodalny, któego głównym eksploatacyjnym sposobem poruszania si.ę jest lot tuż przy samej powierzchni wykorzystując działanie dynamicznej poduszki powietrznej.

Każdy statek powinien stale prowadzić właściwą obserwację zarówno wzrokową i słuchową, jak i za pomocą wszystkich dostępnych środków w istniejących okolicznościach i warunkach odpowiednich do pełnej oceny sytuacji i ryzyka zderzenia. Każdy statek powinien stale iść z bezpieczną szybkością, tak aby mógł podjąć właściwe i skuteczne działanie w celu uniknięcia zderzenia i zatrzymać się w odległości odpowiedniej do istniejących okoliczności i warunków.
Przy ustalaniu bezpiecznej szybkości powinny być uwzględnione następujące czynniki:

1. przez wszystkie statki:
   1. widzialność;
   2. natężenie ruchu, łącznie ze zgrupowaniami statków rybackich lub innych statków;
   3. zdolność manewrowa statku, a zwłaszcza odległość potrzebna do zatrzymania się statku i jego zwrotność w istniejących warunkach;
   4. podczas nocy obecność na dalszym planie świateł, takich jak światła nabrzeżne lub rozproszenie świateł własnych;
   5. stan wiatru, morza i prądu oraz bliskość niebezpieczeństw nawigacyjnych;
   6. zanurzenie w stosunku do dostępnej głębokości wody;
2. ponadto przez statki używające radaru:
   1. charakterystyka, sprawność oraz ograniczenia urządzenia radarowego;
   2. ograniczenia wynikające z użytej skali Zasięgu radaru;
   3. wpływ stanu morza, pogody i innych zakłócających źródeł na wykrywanie radarem obiektów;
   4. możliwość niewykrywania przez radar w odpowiedniej odległości małych statków, lodów i innych pływających obiektów;
   5. liczba, położenie i ruch statków wykrytych przez radar;
   6. dokładniejsza ocena widzialności przy użyciu radaru do określania odległości do statków lub innych obiektów znajdujących się w pobliżu.

1. W celu ustalenia, czy istnieje ryzyko zderzenia, każdy statek powinien użyć wszelkich dostępnych środków stosownych do istniejących okoliczności i warunków. Jeżeli istnieje jakakolwiek wątpliwość co do istnienia ryzyka zderzenia, należy przyjąć, że ono istnieje.
2. W celu uzyskania wczesnego ostrzeżenia o ryzyku zderzenia należy w sposób właściwy używać znajdujących się na statku zdatnych do użytku urządzeń radarowych, łącznie z przeszukiwaniem na dalekim zasięgu, oraz właściwie korzystać z nakresów, lub równoważnej, systematycznej obserwacji wykrytych obiektów.
3. Nie wolno dokonywać oceny sytuacji na podstawie skąpych informacji, szczególnie skąpych informacji radarowych.
4. Przy ustalaniu, czy istnieje ryzyko zderzenia, należy w szczególności uwzględnić, co następuje:
   1. należy przyją ć że ryzyko zderzenia istnieje, jeżeli namiar kompasowy na zbliżający się statek nie zmienia się wyrażnie;
   2. ryzyko takie może czasami istnieć nawet wówczas, gdy widoczna jest wyrażna zmiana namiaru, szczególnie przy zbliżaniu się do bardzo dużego statku, zespołu holowniczego lub przy zbliżaniu się do statku na małą odległość.

1. Każde działanie podjęte w celu uniknięcia zderzenia powinno być zgodne z prawidłami niniejszej Części oraz jeżeli okoliczności na to pozwalają, powinno być zdecydowane, wykonane wystarczająco wcześnie i z należytym uwzględnieniem zasad dobrej praktyki morskiej.
2. Jeżeli okoliczności na to pozwalają, każda zmiana kursu i szybkości, w celu uniknięcia zderzenia powinna być dostatecznie duża, aby była łatwo widoczna dla innego statku obserwującego wzrokowo lub za pomocą radaru. Należy unikać kolejno następujących po sobie małych zmian kursu i szybkości.
3. Jeżeli istnieje wystarczająca przestrzeń na morzu, wówczas sama zmiana kursu może być najskuteczniejszym działaniem w celu uniknięcia sytuacji nadmiernego zbliżenia pod warunkiem, że będzie ona znaczna, wykonana w porę i nie wyniknie z niej inna sytuacja nadmiernego zbliżenia.
4. Działanie podjęte w celu uniknięcia zderzenia z innym statkiem powinno być takie, aby minięcie się statków nastąpiło w bezpiecznej odległości. Skuteczność takiego działania należy starannie sprawdzać, aż do chwili przejścia i oddalenia się innego statku.
5. Jeżeli jest to konieczne w celu uniknięcia zderzenia lub uzyskania dłuższego czasu na ocenę sytuacji, statek powinien zmniejszyć swoją szybkość, wytracić bieg przez zatrzymanie swych środków napędu lub dać bieg wstecz.
6. 1. Statek, który w myśl któregokolwiek z niniejszych prawideł jest zobowiązany do nie przeszkadzania przejściu innego statku powinien, gdy tego wymagają okoliczności przypadku, podjąć zawczasu takie działanie, aby pozostawić wystarczająco miejsca na morzu, dla bezpiecznego przejścia innego statku.
   2. Statek zobowiązany do nie przeszkadzania w przejściu lub bezpiecznemu przejściu innego statku nie jest zwolniony od tego obowiązku, gdy zbliża się do innego statku w taki sposób, że powoduje to ryzyko zderzenia, a gdy podejmuje działanie, to powinien w pełni uwzględniać działanie, jakie moze być wymagane prawidłami niniejszej części.
   3. Statek, którego przejściu nie należy przeszkadzać, pozostaje w pełni zobowiązany do przestrzegania prawideł niniejszej części, gdy dwa statki zbliżają się do siebie w taki sposób, że powoduje to ryzyko zderzenia.

1. Statek idący wzdłużcwąskiego przejścia lub toru wodnego powinien trzymać się tak blisko, jak dalece jest to bezpieczne i wykonalne, zewnętrznej granicy takiego przejścia lub toru, leżącego z jego prawej burty.
2. Statek o długości mniejszej niż 20 m lub statek żaglowy nie powinien przeszkadzać przejściu statku, który może bezpiecznie nawigować tylko w granicach wąskiego przejścia lub toru wodnego.
3. Statek zajęty połowem nie powinien przeszkadzać przejściu jakiegokolwiek innego statku nawigującego w granicach wąskiego przejścia lub toru wodnego.
4. Statek nie powinien przecinać wąskiego przejścia lub toru wodnego, jeżeli takie przecięcie przeszkadza przejściu statku, który może bezpiecznie nawigować tylko w granicach takiego przejścia lub toru. Ten ostatni statek, jeżeli ma wątpliwości co do zamiarów statku przecinającego przejście lub tor, może używac sygnału dźwiękowego przewidzianego prawidłem 34 d).
5. 1. Jeżeli wyprzedzanie w wąskim przejściu lub na torze wodnym może nastąpić tylko wtedy, gdy statek wyprzedzany podejmie działanie pozwalające na bezpieczne przejście, wówczas statek zamierzając wyprzedzić powinien okazać swój zamiar odpowiednim sygnałem dźwiękowym przewidzianym prawidłem 34 c) i). Statek, który ma być wyprzedzany, jeżeli się na to zgadza, powinien dać odpowiedni sygnał dźwiękowy przewidziany prawidłem 34 c) ii) i podjąć działanie pozwalające na bezpieczne przejście, a jeżeli ma wątpliwości, dawać sygnały przewidziane prawidłem 34 d).
   2. Prawidło niniejsze nie zwalnia statku wyprzedzającego od obwiązku przestrzegania prawidła 13.
6. Statek zbliżający się do zakrętu lub obszaru wąskiego przejścia lub toru wodnego, gdzie inne statki mogą być zasłonięte istniejącą przeszkodą, powinien nawigować ze szczególną czujnością i ostrożnością oraz dawać odpowiedni sygnał dźwiękowy określony prawidłem 34e).
7. Jeżeli okoliczności na to pozwalają, każdy statek powinien unikać kotwiczenia w wąskim przejściu.

1. Niniejsze prawidło stosuje sie do systemów rozgraniczeń ruchu przyjętych przez Organizację i nie zwalnia żadnego statku od obowiązku przestrzegania jakiegokolwiek innego prawidła.
2. Statek korzystający z systemu rozgraniczenia ruchu powinien:
   1. iść właściwym torem kierunkowym w ogólnym kierunku ruchu tego toru;
   2. tak dalece, jak to jest możliwe, trzymać się z daleka od linii lub strefy rozgraniczającej;
   3. wchodzić na tor kierunkowy lub wychodzić z niego na końcach toru, a gdy wejście lub wyjście następuje z któregokolwiek boku toru, wykonać je pod jak najmniejszym kątem w stosunku do ogólnego kierunku ruchu.
3. Tak dalece, jak to jest możliwe, statek powinien unikać przecinania torów kierunkowych, a jeżeli musi to uczynić, to powinien przecinać je idąc kursem najbardziej, jak to jest możliwie, zbliżonym do kąta prostego w stosunku do ogólnego kierunku ruchu.
4. 1. Statek nie powinien korzystać ze strefy ruchu przybrzeżnego, jeżeli może bezpiecznie korzystać z odpowiedniego toru kierunkowego w granicach przyległego systemu rozgraniczenia ruchu. Jednakże, statki o długości mniejszej niż 20 metrów, statki żaglowe i statki zajęte połowem mogą korzystać ze strefy ruchu przybrzeżnego.
   2. Bez względu na postanowienia powyższego podpunktu i), statek może korzystać ze strefy ruchu przybrzeżnego, gdy jest w drodze do lub z portu, instalacji lub konstrukcji przybrzeżnej, stacji pilotowej lub każdego innego miejsca położonego w granicach strefy ruchu przybrzeżnego lub w celu uniknięcia bezpośredniego niebezpieczeństwa.
5. Statek, który nie przecina toru kierunkowego lub statek, który nie wchodzi lub nie wychodzi z toru, nie powinien zasadniczo wchodzić w strefę rozgraniczającą lub przecinać linii rozgraniczającej, z wyjątkiem:
   1. nagłych wypadków w celu uniknięcia bezpośredniego niebezpieczeństwa;
   2. zajęcia się połowem w obrębie strefy rozgraniczającej.
6. Statek nawigujący w obszarach leżących blisko końców systemów rozgraniczenia ruchu powinien nawigować ze szczególną ostrożnością.
7. Tak dalece jak to jest możliwe, statek powinien unikać kotwiczenia w systemie rozgraniczenia ruchu lub na obszarach położonych blisko jego końców.
8. Statek nie korzystający z systemu rozgraniczenia ruchu powinien trzymać się możliwie jak najdalej od niego.
9. Statek zajęty połowem nie powinien przeszkadzać przejściu jakiegokolwiek statku idącego torem kierunkowym.
10. Statek o długości mniejszej niż 20 m lub statek żaglowy nie powinien przeszkadzać bezpiecznemu przejściu statku o napędzie mechanicznym, idącego torem kierunkowym.
11. Statek o ograniczonej zdolności manewrowej, gdy jest zajęty w strefie rozgraniczenia ruchu wykonywaniem czynności mających na celu utrzymanie bezpieczeństwa nawigacji, jest zwolniony od przestrzegania postanowień niniejszego prawidła w takim stopniu, w jakim jest to konieczne dla wykonania tych czynności.
12. statek o ograniczonej zdolności manewrowej, gdy jest zajętyw obrębie systemu rozgraniczenia ruchu układaniem, obsługą lub podnoszeniem kabla podwodnego, jest zwolniony od przestrzegania postanowień niniejszego prawidła w takim stopniu, w jakim jest to konieczne dla wykonania tych czynności.

Prawidła niniejszego rozdziału stosuje się do statków wzajemnie widocznych.

1. Jeżeli dwa statki żaglowe zbliżaają się do siebie w taki sposób, że powoduje to ryzyko zderzenia, wówczas jeden z nich powinien ustąpić z drogi drugiemu, jak następuje:
   1. jeżeli obydwa statki mają wiatr z różnych burt, statek, który ma wiatr z lewej burty, powinien ustąpić z drogi drugiemu statkowi;
   2. jeżeli obydwa statki mają wiatr z tej samej burty, statek znajdujący się od strony nawietrznej powinien ustąpić z drogi statkowi znajdującemu się od strony zawietrznej;
   3. jezeli statek mający wiatr z lewej burty widzi statek znajdujący się od strony nawietrznej, a nie może z pewnością ustalić, czy statek ten ma wiatr z lewej, czy z prawej burty, powinien ustąpić z drogi temu statkowi.
2. W rozumieniu niniejszego prawidła za burtę nawietrzną nalezy uważać burtę przeciwną do tej, na której statek niesie główny żagiel, a na statku o ożaglowaniu rejowym -burtę przeciwną do tej, na której niesie największy żagiel skośny.

1. Bez względu na którekolwiek z postanowień zawartych w prawidłach części B, rozdziałów I i II każdy statek wyprzedzający inny statek powinien ustąpić z drogi statkowi wyprzedzanemu.
2. Za wyprzedzający należy uważać taki statek, zbliżający się do innego statku z kierunku więcej niż 22.5 stopnia z tyłu jego trawersu, to znaczy będący w takiej pozycji w stosunku do statku wyprzedzanego, że podczas nocy mógłby widzieć tylko światło rufowe tego statku, a nie którekolwiek z jego świateł burtowych.
3. Jeżeli statek ma jakąkolwiek wątpliwość co do tego, czy jest statkiem wyprzedzającym, powinien uznać się za taki statek i działać odpowiednio.
4. Wszelkie następne zmiany namiaru między dwoma statkami nie mogą uczynić statku wyprzedzającego statkiem przecinającym kurs w rozumieniu niniejszych prawideł lub zwolnić go od obowiązku trzymania się z daleka od statku wyprzedzanego aż do ostatecznego wyprzedzenia i oddalenia się.

1. Jeżeli dwa statki o napędzie mechanicznym idą przeciwnymi, lub prawie przeciwnymi kursami w taki sposób, że powoduje to ryzyko zderzenia, wówczas każdy z nich powinien zmienić kurs w prawo w taki sposób, aby mógł przejść z lewej burty drugiego.
2. Należy przyjąć, że taka sytuacja istnieje, gdy statek widzi inny statek przed dziobem, lub prawie przed dziobem, a podczas nocy mógłby widzieć światła masztowe innego statku w nabieżniku lub prawie w nabieżniku i obydwa światła burtowe tego statku, a podczas dnia widzieć ten statek w odpowiadający temu sposób.
3. Jeżeli statek ma jakąkolwiek wątpliwość co do tego, czy sytuacja taka istnieje, powinien przyjąć, że ona istnieje, i działać odpowiednio.

Jeżeli dwa statki o napędzie mechanicznym przecinają swoje kursy w taki sposób, że powoduje to ryzyko zderzenia, wówczas statek, który ma drugi statek ze swej prawej burty, powinien ustąpić mu z drogi i jeżeli okoliczności na to pozwalają, unikać przecinania kursu przed jego dziobem. Każdy statek, który zgodnie z niniejszymi prawidłami ma ustąpić z drogi innemu statkowi, powinien w miarę możliwości podjąć zawczasu odpowiednie działanie, aby trzymać się w znacznej odległości. Działanie statku mającego pierwszeństwo drogi.

1. 1. Jeżeli jeden z dwóch statków ma ustąpić z drogi, to drugi statek powinien zachowa swój kurs i szybkość.
   2. Ten drugi statek może jednak podjąć działanie w celu uniknięcia zderzenia jedynie własnym manewrem, skoro tylko stanie się oczywiste dla niego, że statek obowiązany do ustąpienia z drogi nie podejmuje właściwego działania stosownie do niniejszych prawideł.
2. Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny statek obowiązany do zachowania swego kursu i szybkości znajdzie się tak blisko, że nie można uniknąć zderzenia tylko przez działanie statku ustępującego z drogi, wówczas powinien on podjąć takie działanie, które najlepiej przyczynią się do uniknięcia zderzenia.
3. Statek o napędzie mechanicznym, który w sytuacji przecinania się kursów podejmuje działanie zgodne z ustępem a) ii) niniejszego prawidła w celu uniknięcia zderzenia z innym statkiem, powinien, jeżeli okoliczności na to pozwalają, nie zmieniać kursu w lewo, jeżeli z lewej jego burty znajduje się statek.
4. Niniejsze prawidło nie zwalnia statku mającego ustąpić z drogi od dopełnienia tego obowiązku.

Jeżeli prawidła 9, 10, i 13 nie stanowią inaczej:

1. Statek o napędzie mechanicznym w drodze powinien ustąpić z drogi:
   1. statkowi, który nie odpowiada za swoje ruchy;
   2. statkowi o ograniczonej zdolności manewrowej;
   3. statkowi zajętemu połowem;
   4. statkowi żaglowemu.
2. Statek żaglowy w drodze powinien ustąpić z drogi:
   1. statkowi, który nie odpowiada za swoje ruchy;
   2. statkowi o ograniczonej zdolności manewrowej;
   3. statkowi zajętemu połowem.
3. Statek zajęty połowem w drodze powinien w miarę możności ustąpić z drogi:
   1. statkowi, który nie odpowiada za swoje ruchy;
   2. statkowi o ograniczonej zdolności manewrowej.
4. 1. Każdy statek inny niż statek nie odpowiadający za swoje ruchy lub statek o ograniczonej zdolności manewrowej powinien, jeśli okoliczności na to pozwalają, unikać przeszkadzania bezpiecznemu przejściu statku ograniczonego swoim zanurzeniem i pokazującego sygnały przewidziane w prawidle 28;
   2. statek ograniczony swoim zanurzeniem powinien nawigować ze szczególną ostrożnością, uwzględniając w pełni swoją szczególną sytuację.
5. Wodnosamolot na wodzie powinien w zasadzie trzymać się w znacznej odległości od wszystkich statków i unikać przeszkadzania im w nawigowaniu. Jeżeli jednak istnieje ryzyko zderzenia, powinien on przestrzegać prawideł niniejszej części.
6. 1. Ekranoplna podczas startowania, lądowania i ltu blisko powierzchni powinien trzymać się z dala od wszystkich innych statków i unikać przeszkadzania im w nawigacji;
   2. ekranoplan używany na powierzchni wody powinien przestrzegać prawideł niniejszej Części tak jak statek o napędzie mechanicznym.

1. Niniejsze prawidło stosuje się do statków, które nie są wzajemnie widoczne i nawigują w strefie ograniczonej widzialności lub w jej pobliżu.
2. Każdy statek powinien iść z bezpieczną szybkością, dostosowaną do istniejących warunków ograniczonej widzialności. Statek o napędzie mechanicznym powinien utrzymywać swoje maszyny gotowe do wykonania natychmiastowego manewru.
3. Każdy statek, stosując prawidła rozdziału I niniejszej części, powinien należycie uwzględniać istniejące okoliczności i warunki ograniczonej widzialności.
4. Statek, który wykryje tylko za pomocą radaru obecność innego statku, powinien ustalić, czy powstaje sytuacja nadmiernego zbliżenia lub czy istnieje ryzyko zderzenia, a jeżeli tak, to powinien wystarczająco wcześnie podjąć działania zapobiegawcze, z tym że jeżeli składa się ono ze zmiany kursu, to należy unikać w miarę możności:
   1. zmiany kursu w lewo, jeżeli z przodu trawersu znajduje się inny statek nie będący statkiem wyprzedzanym;
   2. zmiany kursu w kierunku statku na trawersie lub z tyłu trawersu.
5. Zwyjątkiem wypadku kiedy uznano, że ryzyko zderzenia nie istnieje, każdy statek, który usłyszy przypuszczalnie sprzed swego trawersu sygnał mgłowy innego statku, lub który nie może uniknąć sytuacji nadmiernego zbliżenia do innego statku będącego przed trawersem, powinien zmniejszyć swą szybkość do minimum koniecznego do utrzymania się na swoim kursie. W razie konieczności powinien zatrzymać się, a w każdym razie nawigować z najwyższą ostrożnością, dopóki niebezpieczeństwo zderzenia nie minie.

1. Prawidła niniejszej części powinny być przestrzegane podczas każdej pogody.
2. Prawidła dotyczące świateł powinny być przestrzegane od zachodu do wschodu słońca i w tym czasie nie wolno pokazywać żadnych innych świateł, z wyjątkiem takich, które nie będą mogły być mylone ze światłami podanymi w niniejszych prawidłach i nie będą zmniejszały ich widzialności, zmieniały ich odróżniającego charakteru lub przeszkadzały w utrzymaniu właściwej obserwacji.
3. Światła określone niniejszymi prawidłami, jeżeli statek je nosi, powinny być pokazywane również od wschodu do zachodu słońca podczas ograniczonej widzialności i mogą one być pokazywane we wszelkich innych okolicznościach, w których uważa się to za konieczne.
4. Prawidła dotyczące znaków powinny być przestrzegane podczas dnia.
5. Światła i znaki wymienione w niniejszych prawidłach powinny być zgodne z postanowieniami Załącznika I do niniejszych Przepisów.

1. Określenie "światło masztowe" oznacza białe światło umieszczone ponad osią symetrii statku, oświetlające nieprzerwanie łuk widnokręgu równy 225 stopniom i tak ustawione, aby świeciło od kierunku prosto w przód do 22.5 stopnia poza trawers każdej burty statku.
2. Określenie "światła burtowe" oznacza zielone światło z prawej burty i czerwone światło z lewej burty, każde oświetlające nieprzerwanie łuk widnokręgu równy 112.5 stopnia i tak ustawione, aby świeciło od kierunku prosto w przód do 22.5 stopnia poza trawers odpowiedniej burty. Na statkach o długości mniejszej niż 20 metrów światła burtowe mogą być połączone w jednej latarni niesionej w osi symetrii statku.
3. Określenie "światło rufowe" oznacza białe światło umieszczone jak najbliżej rufy, oświetlające nieprzerwanie łuk widnokręgu równy 135 stopniom i tak ustawione, aby świeciło od kierunku prosto w tył do 67.5 stopnia z każdej burty statku.
4. Określenie "światło holowania" oznacza ółte światło o tej samej charakterystyce co światło rufowe określone w ustępie c) niniejszego prawidła.
5. Określenie "światło widoczne dookoła widnokręgu" oznacza światło oświetlające nieprzerwanie łuk widnokręgu równy 360 stopniom.
6. Określenie "światło błyskowe" oznacza światło o błyskach regularnie powtarzanych z częstotliwością 120 lub więcej błysków na minutę.

Światła przewidziane niniejszymi prawidłami powinny mieć natężenie określone w ustępie 8 Załącznika I do niniejszych Przepisów, tak aby były widzialne co najmniej z następujących odległości:

1. na statkach o długości 50 metrów lub większej:
   1. -światło masztowe -6 mil,
   2. -światło burtowe -3 mile,
   3. -światło rufowe -3 mile,
   4. -światło holowania -3 mile,
   5. -światło białe, czerwone, zielone lub żółte, widoczne dookoła widnokręgu -3 mile;
2. na statkach o długości 12 metrów lub większej, lecz mniejszej niż 50 metrów:
   1. -światło masztowe -5 mil, a jeśli długość statku jest mniejsza niż 20 metrów -3 mile,
   2. -światło burtowe -2 mile,
   3. -światło rufowe -2 mile ,
   4. -światło holowania -2 mile,
   5. -światło białe, czerwone, zielone lub żółte widoczne dookoła widnokręgu -2 mile;
3. na statkach o długości mniejszej niż 12 metrów:
   1. -światło masztowe -2 mile,
   2. -światło burtowe -1 mila,
   3. -światło rufowe -2 mile,
   4. -światło holowania -2 mile,
   5. -światło białe, czerwone, zielone lub żółte widoczne dookoła widnokręgu -2 mile.
4. Na holowanych, trudno zauważalnych, częściowo zalewanych statkach, lub obiektach:
   1. -światło białe widoczne dookoła widnokręgu -3 mile.

1. Statek o napędzie mechanicznym w drodze powinien pokazywać:
   1. światło masztowe z przodu;
   2. drugie światło masztowe z tyłu przedniego i wyżej od niego, z tym że statek o długości mniejszej niż 50 metrów nie jest obowiązany do pokazywania tego światła, lecz może je pokazywać;
   3. światła burtowe;
   4. światło rufowe.
2. Poduszkowiec poruszający się w stanie bezwypornościowym powinien, oprócz świateł przewidzianych w ustępie a) niniejszego prawidła, pokazywać żółte światło błyskowe widoczne dookoła widnokręgu.
3. Ekranoplan tylko wtedy kiedy startuje, ląduje i leci w pobliżu powierzchni powinien, oprócz świateł przewidzianych w ustępie a) niniejszego prawidła, dodatkowo pokazywać czerwone światło błyskowe o dużym natężeniu widoczne dookoła widnokręgu.
4. 1. Statek o napędzie mechanicznym o długości mniejszej niż 12 metrów może zamiast świateł przewidzianych w ustępie a) niniejszego prawidła pokazywać białe światło widoczne dookoła widnokręgu i światła burtowe.
   2. Statek o napędzie mechanicznym o długości mniejszej niż 7 metrów, którego maksymalna prędkość nie przekracza 7 węzłów, może zamiast świateł przewidzianych w ustępie a) niniejszego prawidła pokazywać białe światło widoczne dookoła widnokręgu oraz powinien, jeżeli jest to możliwe, pokazywać także światła burtowe.
   3. Światło masztowe lub światło białe widoczne dookoła widnokręgu na statku o napędzie mechanicznym o długości mniejszej niż 12 metrów, jeżeli nie może być umieszczone w płaszczyźnie symetrii statku, to może być przesunięte od tej płaszczyzny, pod warunkiem, że światła burtowe są umieszczone w jednej latarni, która powinna być noszona w płaszczyźnie symetrii statku lub umieszczona tak blisko niej, jak jest to możliwe w tej samej płaszczyźnie dziób-rufa co latarnia masztowa lub białe światło widoczne dookoła widnokręgu.

1. Statek o napędzie mechanicznym podczas holowania powinien pokazywać:
   1. dwa światła masztowe umieszczone w linii pionowej zamiast światła przewidzianego w prawidle 23 a) i) lub a) ii). Jeżeli długość zespołu holowniczego, mierzona od rufy statku holującego do tylnego krańca zespołu przekracza 200 m, statek powinien pokazywać trzy takie światła umieszczone w linii pionowej;
   2. światła burtowe;
   3. światło rufowe;
   4. światło holowania umieszczone w linii pionowej nad światłem rufowym;
   5. znak w kształcie rombu w miejscu, skądbędzie najlepiej widoczny, jeżeli długość zespołu holowniczego przekracza 200 metrów.
2. Gdy statek pchający i statek pchany w przód są sztywno połączone w jednostkę zespoloną, powinny być uważane za statek o napędzie mechanicznym i pokazywać światła przewidziane w prawidle 23.
3. Statek o napędzie mechanicznym podczas pchania w przód lub holowania przy burcie, lecz nie tworzący jednostki zespolonej, powinien pokazywać:
   1. dwa światła masztowe z przodu umieszczone w linii pionowej zamiast światła przewidzianego w prawidle 23 a) i) lub 23 a) ii);
   2. światła burtowe;
   3. światło rufowe.
4. Statek o napędzie mechanicznym, do którego mają zastosowania ustępya) lub c) niniejszego prawidła, powinien również przestrzegać prawidła 23 a) ii).
5. Statek lub obiekt holowany, inny niż wymieniony w ustępie g) niniejszego prawidła, powinien pokazywać:
   1. światła burtowe;
   2. światło rufowe;
   3. znak w kształcie rombu w miejscu, skąd będzie najlepiej widoczny, gdy długość zespołu holowniczego przekracza 200 metrów.
6. Zwyjątkiem kilku statków holowanych przy burcie lub pchanych w grupie, które powinny być oświetlone jako jeden statek:
   1. statek pchany nie będący częścią jednostki zespolonej powinien pokazywać w swej przedniej części światła burtowe;
   2. statek holowany przy burcie powinien pokazywaćświatło rufowe, a w swej przedniej części światła burtowe.
7. Holowany, trudno zauważalny, częściowo zalewany statek lub obiekt, lub zestaw takich statków lub obiektów, gdy są holowane, powinny pokazywać:
   1. jeżeli szerokość jest mniejsza niż 25 metrów -jedno białe światło widoczne dookoła widnokręgu umieszczone na lub w pobliżu przedniego krańca, z wyjątkiem elastycznych pojemników (drakonów), które nie potrzebują pokazywać światła na lub w pobliżu przedniego krańca;
   2. jeżeli szerokość wynosi 25 m lub więcej - dwa dodatkowe światła białe widoczne dookoła widnokręgu w miejscu lub w pobliżu największej swej szerokości;
   3. jezeli długość przekracza 100 m - dodatkowe białe światła widoczne dookoła widnokręgu umieszczone między światłmi wymaganymi punktami i) oraz ii) w taki sposób, aby odległość między światłami nie przekraczała 100 m;
   4. znak w kształcie rombu na lub w pobliżu najbardziej do tyłu wysuniętej części ostatniego statku lub obiektu holowanego, a jeżeli długość zespołu holowniczego przekracza 200 m dodatkowy znak w kształcie rombu w miejscu, skąd będzie najlepiej widoczny tak daleko ku przodowi na ile jest to możliwe.
8. Gdy z jakiejkolwiek wystarczającej przyczyny holowany statek lub obiekt nie jest w stanie pokazywać świateł lub znaków przewidzianych w ustępie e) lub g) niniejszego prawidła, należy przedsięwziąć wszelkie możliwe środki w celu oświetlenia holowanego statku lub obiektu, lub co najmniej w celu wskazania obecności takiego obiektu.
9. Gdy z jakiejkolwiek wystarczającej przyczyny statek nie zajmujący się zazwyczaj pracami holowniczymi nie jest w stanie pokazywać świateł przewidzianych w ustępach a) lub c) niniejszego prawidła to statek taki nie jest obowiązany pokazywać tych świateł, gdy zajęty jest holowaniem innego statku, znajdującego się w niebezpieczeństwie lub potrzebującego pomocy. Należy przedsięwziąć wszelkie możliwe środki w celu pokazania rodzaju powiązania między statkiem holującym a holowanym, zwłaszcza przez oświetlenie liny holowniczej, do czego upoważnia prawidło 36.

1. Statek żaglowy w drodze powinien pokazywać:
   1. światła burtowe;
   2. światła rufowe.
2. Na statku żaglowym o długości mniejszej niż 12 metrów światła przewidzine w ustępie a) niniejszego prawidła mogą być połączone w jednej latarni noszonej na szczycie lub w pobliżu szczytu masztu, w miejscu, skądbędzie ona najlepiej widoczna.
3. Statek żaglowy w drodze może, oprócz świateł przewidzianych w ustępie a) niniejszego prawidła, pokazywać na szczycie masztu, w miejscu, skąd bedą najlepiej widoczne, dwa światła widoczne dookoła widnokręgu, umieszczone w linii pionowej, górne czerwone, a dolne zielone, z tym, że światła te nie powinny być pokazywane łącznie z latarnią kombinowaną, dozwoloną ustępem b) niniejszego prawidła.
4. 1. Statek żaglowy o długości mniejszej niż 7 metrów powinien, jeżeli to jest możliwe, pokazywać światła przewidziane w ustępie a) lub b) niniejszego prawidła, lecz jeśli ich nie pokazuje, to powinien mieć przygotowaną do szybkiego użycia latarkę elektryczną lub zapaloną latarnię swiecącą białym światłem, które powinno być pokazywane wystarczająco wcześnie, aby zapobiec zderzeniu.
   2. Statek wiosłowy może pokazywaćświatła przewidziane w niniejszym prawidle dla statków żaglowych, lecz jeśli ich nie pokazuje, to powinien mieć przygotowaną do szybkiego użycia latarkę elektryczną lub zapaloną latarnięęświecącą białym światłem, które powinno być pokazywane wystarczająco wcześnie, aby zapobiec zderzeniu.
5. Jeżeli statek idący pod żaglami jest również napędzany przez maszynę, powinien pokazywać z przodu, w miejscu, skąd będzie najlepiej widoczny, znak w kształcie stożka skierowanego wierzchołkiem w dół.

1. Statek zajęty połowem, w drodze lub stojący na kotwicy, powinien pokazywać tylko światła i znaki przewidziane w niniejszym prawidle.
2. Statek zajęty trałowaniem, przez które rozumie się ciągnienie sieci trałowej w wodzie lub innego sprzętu używanego jako narzędzie połowu, powinien pokazywać:
   1. dwa światła widoczne dookoła widnokręgu, umieszczone w linii pionowej, górne zielone, a dolne białe, albo znak składający się z dwóch stożków skierowanych wierzchołkami do siebie i umieszczonych w linii pionowej jeden nad drugim;
   2. światło masztowe, umieszczone za światłem zielonym widocznym dookoła widnokręgu i wyżej od niego; statek o długości mniejszej niż 50 m nie jest obowiązany pokazywać takiego światła, lecz może to czynić;
   3. gdy posuwa się po wodzie - światła burtowe i światło rufowe, oprócz świateł przewidzianych w niniejszym ustępie.
3. Statek zajęty połowem, inny niż trałujący, powinien pokazywać:
   1. dwa światła widoczne dookoła widnokręgu, umieszczone w linii pionowej, górne czerwone, a dolne białe, albo znak składający się z dwóch stozków skierowanych wierzchołkami do siebie i umieszczonych w linii pionowej jeden nad drugim;
   2. jeżeli statek ma wystawione narzędzie połowu rozciągające się na odległość w poziomie większą niż 150 m od statku - światło białe widoczne dookoła widnokręgu albo stożek skierowany wierzchołkiem w górę, umieszczony w kierunku narzędzia połowu;
   3. gdy posuwa się po wodzie - światła burtowe i światło rufowe, oprócz świateł przewidzianych w niniejszym ustępie.
4. Dodatkowe sygnały określone w Załączniku II do niniejszych Przepisów mają zastosowanie do statku zajętego połowem w bliskim sąsiedztwie innych statków również zajętych połowem.
5. Statek nie zajęty połowem nie powinien pokazywaćświateł i znaków przewidzianych niniejszym prawidłem, lecz tylko światła i znaki przewidziane dla statku o jego długości.

1. Statek nie odpowiadający za swoje ruchy powinien pokazywać:
   1. dwa czerwone światła widoczne dookoła widnokręgu, umieszczone w linii pionowej w miejscu, skąd będą najlepiej widoczne;
   2. dwie kule lub podobne znaki, umieszczone w linii pionowej w miejscu, skąd będą najlepiej widoczne;
   3. gdy posuwa się po wodzie - światła burtowe i światło rufowe, oprócz świateł przewidzianych w niniejszym ustępie.
2. Statek o ograniczonej zdolności manewrowej, z wyjątkiem statku zajętego czyszczeniem z min, powinien pokazywać:
   1. trzy światła widoczne dookoła widnokręgu, umieszczone w linii pionowej w miejscu, skąd będą najlepiej widoczne; światła górne i dolne powinny być czerwone, a środkowe białe;
   2. trzy znaki umieszczone w linii pionowej w miejscu, skąd będą najlepiej widoczne; górny i dolny znak powinny mieć kształt kuli, a środkowy -rombu;
   3. gdy posuwa się po wodzie światło, lub światła masztowe, światła burtowe i światło rufowe, oprócz świateł przewidzianych w punkcie i);
   4. gdy stoi na kotwicy - światła lub znaki przewidziane w prawidle 30, oprócz świateł lub znaków przewidzianych w punktach i) i ii).
3. Statek o napędzie mechanicznym zajęty czynnością holowniczą, która poważnie ogranicza statek holujący oraz obiekt holowany w ich zdolności do odchylania się od ich kursu, powinien, oprócz świateł lub znaków przewidzianych w prawidle 24 a), pokazywać dodatkowo światła i znaki przewidziane w punktach b) i) oraz ii) niniejszego prawidła.
4. Statek zajęty pracami pogłębiarskimi lub podwodnymi, ograniczony w swej zdolności manewrowej, powinien pokazywać światła i znaki przewidziane w punktach b) i) ii) oraz iii) niniejszego prawidła, a jeżeli istnieje przeszkoda, pokazywać ponadto:
   1. dwa czerwone światła widoczne dookoła widnokręgu albo dwie kule umieszczone w linii pionowej - aby wskazać stronę, po której znajduje się przeszkoda;
   2. dwa zielone światła widoczne dookoła widnokręgu albo dwa romby umieszczone w linii pionowej - aby wskazać stronę, po której może przejść inny statek;
   3. gdy stoi na kotwicy - światła i znaki przewidziane w niniejszym ustępie, zamiast świateł przewidzianych w prawidle 30.
5. Ilekroć wielkość statku zajętego pracami nurkowymi uniemożliwia pokazywanie wszystkich świateł i znaków przewidzianych w ustępie d) niniejszego prawidła, to powinien pokazywać:
   1. trzy światła widoczne dookoła widnokręgu w miejscu skąd będą one widoczne najlepiej;
   2. światła najwyższe i najniższe powinny być czerwone, a środkowe białe;
   3. sztywną replikę flagi sygnałowej "A" międzynarodowego Kodu Sygnałowego na wysokości nie mniejszej niż 1 metr; należy przedsiąwziąć środki do zapewnienia widoczności tego sygnału dookoła widnokręgu.
6. Statek zajęty oczyszczaniem z min powinien dodatkowo oprócz świateł przewidzianych w prawidle 23. dla statku o napędzie mechanicznym lub znaku przewidzianego w prawidle 30. Dla statku stojącego na kotwicy, pokazywać odpowiednio albo trzy zielone światła widoczne dookoła widnokręgu, albo trzy kule. Jedno z tych świateł lub jeden z tych znaków powinien być pokazywany w pobliżu szczytu przedniego masztu i po jednym na każdym końcu rei przedniego masztu. Te światła lub znaki oznaczają, że niebezpieczne jest dla innego statku zbliżanie się w granicach 1000 metrów do statku zajętego oczyszczaniem z min.
7. Statki o długości mniejszej niż 12 metrów, z wyjątkiem statków zajętych pracami nurkowymi, nie są obowiązane pokazywać świateł i znaków wymaganych niniejszym prawidłem.
8. Sygnały przewidziane w niniejszym prawidle nie są sygnałami statków znajdujących się w niebezpieczeństwie i żądających pomocy. Sygnały te są podane w Załączniku IV do niniejszych Przepisów.

Statek ograniczony swym zanurzeniem może, oprócz świateł przewidzianych w prawidle 23 dla statków o napędzie mechanicznym, pokazywać w miejscu, skąd będą najlepiej widoczne, trzy czerwone światła widoczne dookoła widnokręgu, umieszczone w linii pionowej, albo walec.

1. Statek pełniący służbę pilotową powinien pokazywać:
   1. dwa światła widoczne dookoła widnokręgu, umieszczone w linii pionowej na szczycie lub w poblizu szczytu masztu, górne białe, a dolne czerwone;
   2. gdy jest w drodze -dodatkowe światła burtowe i światło rufowe;
   3. gdy stoi na kotwicy -dodatkowo do świateł przewidzianych w punkcie i) -światło, światła lub znak przewidziany w prawidle 30 dla statków stojących na kotwicy.
2. Statek pilotowy, jeżeli nie pełni służby pilotowej, powinien pokazywać światła lub znaki przewidziane dla podobnego statku jego długości.

1. Statek stojący na kotwicy powinien pokazywać w miejscu, skąd będzie najlepiej widoczne:
   1. białe światło widoczne dookoła widnokręgu albo kulą - w przedniej części statku;
   2. białe światło widoczne dookoła widnokręgu na rufie lub w jej poblizu i ponizej światła przewidzianego w punkcie i).
2. Zamiast świateł przewidzianych w ustępie a) niniejszego prawidła statek o długości mniejszej niż 50 metrów może pokazywać białe światło widoczne dookoła widnokręgu, w miejscu skąd będzie najlepiej widoczne.
3. Statek stojący na kotwicy może, a statek o długości 100 metrów lub więcej powinien także używać dostępnych świateł roboczych lub równoznacznych do oświetlenia swych pokładów.
4. Statek na mieliźnie powinien pokazywać światła przewidziane w ustępach a) lub b) niniejszego prawidła, a ponadto - w miejscu, skąd będą najlepiej widoczne:
   1. dwa czerwone światła widoczne dookoła widnokręgu, umieszczone w linii pionowej;
   2. trzy kule umieszczone w linii pionowej.
5. Statek o długości mniejszej niż 7 metrów, stojący na kotwicy lub na mieliźnie, lecz nie na wąskim przejściu lub w jego pobliżu, na torze wodnym lub kotwicowisku albo gdzie normalnie inne statki nawigują, nie jest obowiązany do pokazywania świateł lub znaków przewidzianych w ustępach a) i b) niniejszego prawidła.
6. Statek o długości mniejszej niż 12 metrów stojący na mieliźnie nie jest obowiązany do pokazywania świateł lub znaków wymaganych ustępami d) i) oraz ii) niniejszego prawidła.

Jeżeli wodnosamolot lub ekranoplan nie jest w stanie pokazywać świateł i znaków o charakterystyce lub rozmieszczeniu przewidzianych w prawidłach niniejszej części, to powinien on, jeżeli to jest możliwe, pokazywaćświatła i znaki jak najbardziej podobne do takiej charakterystyki i rozmieszczenia.

1. Wyraz "gwizdek" oznacza każdy przyrząd do sygnalizacji dźwiękowej zdolny do wytwarzania przewidzianych dźwięków i odpowiadający warunkom określonym w załączniku III do niniejszych Przepisów.
2. Określenie "dźwięk krótki" oznacza dźwięk trwający około jednej sekundy.
3. Określenie "dźwięk długi" oznacza dźwięk trwający od czterech do sześciu sekund.

1. Statek o długości 12 metrów lub większej powinien być zaopatrzony w gwizdek, statek o długości 20 metrów lub większej powinien oprócz gwizdka, być dodatkowo zaopatrzony w dzwon, a statek o długości 100 metrów lub większej powinien być dodatkowo zaopatrzony w gong, którego ton i dźwięk nie mogą być mylone z tonem i dźwiękiem dzwonu. Gwizdek, dzwon i gong powinny odpowiadać wymaganiom określonym w Załączniku III do niniejszych Przepisów. Dzwon lub gong albo obydwa te przyrządy mogą być zastąpione innymi środkami o odpowiednio takiej samej charakterystyce dźwiękowej, z tym, że zawsze będzie możliwe ręczne nadawanie wymaganych sygnałów.
2. Statek o długości mniejszej niż 12 metrów nie jest obowiązany do posiadania środków do sygnalizacji dźwiękowej przewidzianych w ustępie a) niniejszego prawidła, lecz jeśli ich nie posiada, powinien być zaopatrzony w inne środki do nadawania donośnego sygnału dźwiękowego.

1. Gdy statki są wzajemnie widoczne, statek o napędzie mechanicznym w drodze, wykonując manewr dozwolony lub wymagany niniejszymi prawidłami, powinien wskazać ten manewr za pomocą następujących sygnałów nadanych gwizdkiem:
   1. - jeden dźwięk krótki - dla oznaczenia "Zmieniam mój kurs w prawo",
   2. - dwa dźwięki krótkie -dla oznaczenia "Zmieniam mój kurs w lewo",
   3. - trzy dźwięki krótkie -dla oznaczenia "Daj. bieg wstecz".
2. Każdy statek może uzupełnić sygnały nadawane gwizdkiem, przewidziane w ustępie a) niniejszego prawidła, sygnałami świetlnymi odpowiednio powtarzanymi w czasie wykonywania manewru:
   1. te świetlne sygnały powinny mieć następujące znaczenie:
      1. - jeden błysk -dla oznaczenia "Zmieniam mój kurs w prawo",
      2. - dwa błyski -dla oznaczenia "Zmieniam mój kurs w lewo",
      3. - trzy błyski -dla oznaczenia "Daj. bieg wstecz",
   2. każdy błysk światła powinien trwać około jednej sekundy, przerwa między błyskami powinna trwać około jednej sekundy, a przerwa między kolejnymi sygnałami - nie mniej niż 10 sekund;
   3. światło używane do tego sygnału, jeżeli jest założone, powinno być białym światłem, widzianym z odległości co najmniej 5 mil i powinno odpowiadać postanowieniom załącznika I do niniejszych Przepisów.
3. Gdy statki są wzajemnie widoczne w wąskim przejściu lub na torze wodnym, wówczas:
   1. statek, który zamierza wyprzedzić inny statek, powinien zgodnie z prawidłem 9 e) i) wskazać swój zamiar za pomoca następujących sygnałów gwizdkiem:
      1. - dwa dźwięki długie z następującym po nich jednym dźwiękiem krótkim dla oznaczenia "Zamierzam was wyprzedzić z waszej prawej burty";
      2. - dwa dźwięki długie z następującymi po nich dwoma dźwiękami krótkimi dla oznaczenia "Zamierzam was wyprzedzić z waszej lewej burty";
   2. statek, który ma być wyprzedzony, jeżeli działa zgodnie z prawidłem 9 e) i), powinien wskazać swoją zgodę za pomocą następującego sygnału gwizdkiem:
      1. - jeden dźwięk długi, jeden krótki, jeden długi i jeden krótki, nadane w tej kolejnosci.
4. Gdy statki wzajemnie widoczne zbliżają się do siebie i z jakiejkolwiek przyczyny którykolwiek z nich nie rozumie zamiarów lub działań drugiego statku lub ma wątpliwości, czy drugi statek podejmie wystarczające działanie w celu uniknięcia zderzenia, statek mający wątpliwość powinien wskazać ją przez nadanie gwizdkiem co najmniej pięciu krótkich i szybko po sobie następujących dźwięków. Taki sygnał może być uzupełniony sygnałem świetlnym o co najmniej pięciu krótkich i szybko po sobie następujących błyskach.
5. Statek zbliżający się do zakrętu lub do obszaru przejścia toru wodnego, gdzie inne statki mogą być zasłonięte występującą przeszkodą, powinien nadać jeden długi dźwięk. Każdy zbliżający się statek znajdujący się poza zakrętem lub przeszkodą powinien odpowiedzieć na taki sygnał jednym długim dźwiękiem.
6. Jeżeli gwizdki są zainstalowane na statku w odległości większej niż 100 metrów od siebie, wówczas tylko jeden gwizdek powinien być używany do nadawania sygnałów manewrowych lub ostrzegawczych.

W strefie ograniczonej widzialności lub w jej pobliżu podczas dnia lub w nocy sygnały przewidziane w niniejszym prawidle powinny być nadawane, jak następuje:

1. Statek o napędzie mechanicznym posuwający się po wodzie powinien nadawać z przerwami nie większymi niż 2 minuty jeden długi dźwięk.
2. Statek o napędzie mechanicznym w drodze, lecz mający silniki zatrzymane i nie posuwający się po wodzie, powinien nadawać z przerwami nie większymi niż 2 minuty dwa długie dźwięki następujące po sobie z przerwą około 2 sekund między nimi.
3. Statek nie odpowiadający za swoje ruchy, statek o ograniczonej zdolności manewrowej, statek ograniczony swym zanurzeniem, statek żaglowy, statek zajęty połowem i statek zajęty holowaniem lub pchaniem innego statku powinien zamiast sygnałów przewidzianych w ustępach a) lub b) niniejszego prawidła nadawać z przerwami nie większymi niż 2 minuty trzy następujące po sobie dźwięki: jeden długi i dwa krótkie.
4. Statek zajęty połowem, gdy stoi na kotwicy i statek o ograniczonej zdolności manewrowej, wykonujący swą pracę stojąc na kotwicy, powinien zamiast sygnałów przewidzianych w ustępie g) niniejszego prawidła nadawa. sygnał dźwiękowy przepisany w ustępie c) niniejszego prawidła.
5. Statek holowany lub gdy więcej statków jest holowanych, to ostatni statek zespołu holowniczego, jeżeli jest on obsadzony załogą, powinien nadawać cztery następujące po sobie dźwięki: jeden długi i trzy krótkie z przerwami nie większymi niż 2 minuty. Jeżeli to możliwe, sygnał ten powinien być nadawany bezpośrednio po sygnale nadanym przez statek holujący.
6. Gdy statek pchający i statek pchany w przód są połączone ze sobą sztywno w jednostkę zespoloną, to powinny być traktowane jako statek o napędzie mechanicznym i nadawać sygnały przewidziane w ustępach a) lub b) niniejszego prawidła.
7. Statek stojący na kotwicy powinien z przerwami nie większymi niż jedna minuta gwałtownie bić w dzwon przez około 5 sekund. Na statku o długości 100 metrów lub większej sygnał dzwonem należy nadawać w przedniej części statku, a bezpośrednio po tym należy gwałtownie bić w gong przez około 5 sekund w tylnej części statku. Statek stojący na kotwicy może dodatkowo nadawać trzy następujące po sobie dźwięki, a mianowicie jeden krótki, jeden długi i jeden krótki, aby ostrzec zbliżający się statek o swojej pozycji i możliwości zderzenia.
8. Statek na mieliźnie powinien nadawać sygnał dzwonem i w razie potrzeby sygnał gongiem przewidziany w ustępie g) niniejszego prawidła, a ponadto powinien nadawać trzy oddzielne i wyraźne uderzenia w dzwon bezpośrednio przed i po każdym gwałtownym biciu w dzwon. Statek na mieliźnie może ponadto nadawać odpowiedni sygnał gwizdkiem.
9. Statek o długości mniejszej niż 12 metrów lub większej, lecz mniejszej niż 20 metrów, nie jest obowiązany do nadawania dzwonem sygnałów przewidzianych w ustępach g) oraz h) niniejszego prawidła. Jednakże jeśli ich nie nadaje, to powinien nadawać inny wystarczająco donośny sygnał dźwiękowy z przerwami nie większymi niż 2 minuty.
10. Statek o długości mniejszej niż 12 metrów nie jest obowiązany do nadawania wymienionych sygnałów, lecz jeśli ich nie nadaje, to powinien nadawać inny dostatecznie donośny sygnał dźwiękowy z przerwami nie większymi niż 2 minuty.
11. Statek pilotowy pełniący służbę pilotową może, oprócz sygnałów przewidzianych w ustępach a), b) lub g) niniejszego prawidła, nadawać sygnał rozpoznawczy składający się z czterech krótkich dźwięków.

Jeżeli jest to konieczne w celu zwrócenia uwagi innego statku, każdy statek może nadawać sygnały świetlne lub dźwiękowe, których nie można pomylić z jakimkolwiek sygnałem przewidzianym gdziekolwiek w niniejszych prawidłach lub może skierowa światło reflektora poszukiwacza w kierunku niebezpieczeństwa w taki sposób, aby nie przeszkadzać innemu statkowi. Jakiekolwiek światło dla zwrócenia uwagi innego statku powinno być takie, aby nie mogło być pomylone z jakimkolwiek światłem stanowiącym pomoc nawigacyjną. Przy stosowaniu niniejszego prawidła nie powinno się stosować świateł przerywanych lub obrotowych o wysokim natężeniu, takich jak światła stroboskopowe. Jeżeli statek znajduje się w niebezpieczeństwie i żąda pomocy, powinien nadawać sygnały przewidziane w Załączniku IV do niniejszych Przepisów. Każdy statek (lub kategoria statków), który spełnia wymagania międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu z 1960 roku i którego stępkę położono lub który znajdował się w odpowiednim stadium budowy przed wejściem w życie niniejszych Przepisów, może być zwolniony od ich przestrzegania w odniesieniu do:

1. instalacji świateł, których zasięg określono w prawidle 22, do upływu czterech lat, licząc od daty wejścia w życie niniejszych Przepisów;
2. instalacji świateł o charakterystyce barwy określonej w punkcie 7 załącznika I, do upływu czterech lat, licząc od daty wejścia w życie niniejszych Przepisów;
3. zmiany rozmieszczenia świateł, wynikających z przejścia z brytyjskiego systemu miar na system metryczny i z zaokrąglania liczb miar -zwolnienie stałe;
4. 1. zmiany rozmieszczenia świateł masztowych na statkach o długości mniejszej niż 150 metrów, wynikającej z postanowień punktu 3 a) załącznika I do niniejszych Przepisów zwolnienie stałe;
   2. zmiany rozmieszczenia świateł masztowych na statkach o długości 150 metrów lub większej, wynikającej z postanowień punktu 3 a) załącznika I do niniejszych Przepisów - do upływu dziewięciu lat, licząc od daty wejścia w życie niniejszych Przepisów;
   3. zmiany rozmieszczenia świateł masztowych, wynikające z postanowień punktu 2 b) załącznika I do niniejszych Przepisów - do upływu dziewięciu lat, licząc od daty wejścia w życie niniejszych Przepisów;
   4. zmiany rozmieszczenia świateł burtowych, wynikających z postanowień punktu 2g) i 3 b) Załącznika I do niniejszych Przepisów - do upływu dziewięciu lat, licząc od daty wejścia w życie niniejszych Przepisów;
   5. wymagać co do środków sygnalizacji dźwiękowej określonych w Załączniku III do niniejszych Przepisów - do upływu dziewięciu lat, licząc od daty wejścia w życie niniejszych Przepisów;
   6. zmiany rozmieszczeń świateł widocznych dookoła widnokręgu, wynikającej z postanowień punktu 9 b) Załącznika I do niniejszych Przepisów - zwolnienie stałe.

1. Defincja.
   1. Określenie "wysokość nad kadłubem" oznacza wysokość nad najwyższym nieprzerwanym pokładem. Wysokość ta powinna być mierzona pionowo w dół od miejsca umieszczenia światła.

2. Pionowe rozmieszczenie świateł i odległość między nimi.
   1. Na statku o napędzie mechanicznym o długości 20 metrów lub większej światła masztowe powinny być umieszczone, jak następuje:
      1. przednie światło masztowe, a jeżeli jest niesione tylko jedno światło masztowe, to powinno być ono niesione na wysokości nie mniejszej niż 6 metrów nad kadłubem, a jeżeli szerokość statku przekracza 6 metrów - na wysokości nie mniejszej niż szerokość statku, z tym jednak że światło to nie musi znajdować się na wysokości większej niż 12 metrów nad kadłubem;
      2. jeżeli są niesione dwa światła masztowe, wówczas tylne światło powinno znajdować się co najmniej o 4,5 metra w linii pionowej wyżej od przedniego.
   2. Pionowa odległość między światłami masztowymi statku o napędzie mechanicznym powinna być taka, aby w każdych normalnych warunkach przegłębienia tylne światło było widoczne nad przednim światłem i oddzielnie od niego z odległości 1000 metrów od dziobnicy przy obserwacji z poziomu morza.
   3. światło masztowe statku o napędzie mechanicznym o długości 12 metrów lub większej, lecz mniejszej niż 20 metrów, powinno być umieszczone 2,5 metra nad okrężnicą.
   4. Statek o napędzie mechanicznym o długości mniejszej niż 12 metrów może nieść najwyższe światło na wysokości mniejszej niż 2,5 metra nad okrężnicą. Jeżeli jednak światło masztowe jest niesione oprócz świateł burtowych i światła rufowego, lub gdy światło widoczne dookoła widnokręgu przewidziane prawidłem 23 c) i) jest niesione oprócz świateł burtowych, to wówczas takie światło masztowe, lub światło widoczne dookoła widnokręgu, powinno być niesione co najmniej 1 metr wyżej niż światła burtowe.
   5. Jedno z dwóch lub trzech świateł masztowych przewidzianych dla statku o napędzie mechanicznym zajętego holowaniem lub pchaniem innego statku powinno być umieszczone w tym samym miejscu , w którym znajduje się przednie albo tylne światło masztowe; jeżeli są noszone na tylnym maszcie, to najniższe tylne światło masztowe powinno być co najmniej o 4,5 metra pionowo wyzej od przedniego światła masztowego.
   6. 1. światło lub światła masztowe przewidziane w prawidle 23 a) powinny być tak umieszczone, aby znajdowały się ponad wszystkimi innymi światłami i przeszkodami i z dala od nich, z wyjątkiem jak przewidziano w punkcie ii)
      2. jeżeli nie jest możliwe noszenie świateł widocznych dookoła widnokręgu przewidzianych w prawidle 27 b) i) lub w prawidle 28 poniżej świateł masztowych, to mogą one być noszone nad tylnym światłem (światłami) masztowym lub pionowo między przednim światłem (światłami) masztowym a tylnym światłem (światłami) masztowym, jednakże w tym ostatnim przypadku pod warunkiem, że będą spełnione wymagania zawarte w punkcie 3 c) niniejszego Załącznika.
   7. Światła burtowe statku o napędzie mechanicznym powinny być umieszczone nad kadłubem na wysokości nie większej niż 3/4 wysokości przedniego światła masztowego. Światła te nie powinny znajdować się zbyt nisko, aby nie były pomylone ze światłami pokładowymi.
   8. Światła burtowe, jeżeli znajdują się w latarni kombinowanej na statku o napędzie mechanicznym o długości mniejszej niż 20 metrów, powinny być umieszczone co najmniej 1 metr poniżej światła masztowego.
   9. Jeżeli prawidła wymagają, aby dwa lub trzy światła były umieszczone w linii pionowej, wówczas odstęp między nimi powinien być następujący:
      1. na statku o długości 20 metrów lub większej odstęp między takimi światłami powinien wynosić nie mniej niż 2 metry, a najniższe z nich, z wyjątkiem statku obowiązanego do niesienia światła holowania, powinno być umieszczone na wysokości nie mniejszej niż 4 metry nad kadłubem;
      2. na statku o długości mniejszej niż 20 metrów odstęp między takimi światłami powinien wynosić nie mniej niż 1 metr, a najniższe z nich, z wyjątkiem statku obowiązanego do niesienia światła holowania, powinno być umieszczone na wysokości nie mniejszej niż 2 metry nad okrężnicą;
      3. jeżeli niesione są trzy światła, wówczas odstępy między nimi powinny być jednakowe.
   10. Z dwóch świateł widocznych dookoła widnokręgu, przewidzianych dla statku zajętego połowem, dolne powinno być umieszczone nad światłami burtowymi na wysokości co najmniej dwukrotnie większej od odległości między dwoma światłami pionowymi.
   11. Przednie światło kotwiczne przewidziane w prawidle 30 a) i), jeżeli są niesione dwa, powinno znajdować się nie mniej niż 4,5 metra nad tylnym światłem. Na statku o długości 50 metrów lub większej przednie światło kotwiczne powinno być umieszczone na wysokości nie mniejszej niż 6 metrów nad kadłubem.

3. Poziome rozmieszczenie świateł i odległość między nimi.
   1. Jeżeli dwa światła masztowe są przewidziane dla statku o napędzie mechanicznym, wówczas pozioma odległość między nimi powinna wynosić nie mniej niż połowę długości statku, lecz nie musi być większa niż 100 metrów. Przednie światło powinno być umieszczone w nie większej odległości od dziobnicy niż ćwierć długości statku.
   2. Na statku o napędzie mechanicznym o długości 20 metrów lub większej światła burtowe nie powinny być umieszczone przed przednimi światłami masztowymi. światła te powinny być umieszczone na burcie statku lub w jej pobliżu.
   3. Jeżeli światła przewidziane w prawidle 27 b) i) lub prawidle 28 są umieszczone pionowo między przednim światłem (światłami) masztowym a tylnym światłem (światłami) masztowym, to te światła widoczne dookoła widnokręgu powinny być umieszczone w odległości poziomej nie mniejszej niż 2 metry w kierunku poprzecznym od płaszczyzny symetrii statku.
   4. Jeżeli tylko jedno światło masztowe jest przewidziane dla statku o napedzie mechanicznym, światło to powinno być pokazywane z przodu od śródokręcia; z tym, że statek o długości mniejszej niż 20 metrów nie potrzebuje pokazywać tego światła z przodu od śródokręcia, lecz powinien pokazywać je tak dalece z przodu jak to jest możliwe.

4. Szczegóły dotyczące rozmieszczenia świateł kierunkowych na statkach rybackich, pogłębiarkach i statkach zajętych pracami podwodnymi.
   1. światło wskazujące kierunek na wystawione narzędzie połowu ze statku zajętego połowem, przewidziane w prawidle 26 c) ii), powinno znajdować się w odległości poziomej nie mniejszej niż 2 metry i nie większej niż 6 metrów od dwóch świateł widocznych dookoła widnokręgu - czerwonego i białego. Światło to powinno być umieszczone nie wyżej niż białe światło widoczne dookoła widnokręgu, przewidziane w prawidle 26 c) i), i nie niżej niż światła burtowe.
   2. światła i znaki statku zajętego pogłębianiem lub pracami podwodnymi, wskazujące burtę, z której istnieje przeszkoda, lub burtę, z której można przejść bezpiecznie, przewidziane w prawidle 27 d) i) oraz ii), powinny być umieszczone w możliwie największej odległości w poziomie, lecz w żadnym wypadku nie mniejszej niż 2 metry od świateł lub znaków przewidzianych w prawidle 27 b) i) oraz ii). W żadnym wypadku górne z tych świateł lub znaków nie może znajdować się na większej wysokości niż dolne z trzech świateł lub znaków przewidzianych w prawidle 27 b) i) oraz ii).

5. Osłony dla świateł burtowych.
   Światła burtowe statków o długości 20 metrów lub większej powinny mieć od strony statku osłony pomalowane czarną matową farbą i powinny spełniać wymagania punktu 9 niniejszego Załącznika. Na statkach o długości mniejszej niż 20 metrów, w razie konieczności spełnienia wymagań zawartych w punkcie 9 niniejszego Załącznika, światła burtowe powinny być wyposażone od strony statku w osłony pomalowane czarną matową farbą. W odniesieniu do latarni kombinowanej, o pojedynczym pionowym żarniku i bardzo wąskiej przegrodzie między zielonym i czerwonym sektorem, osłony zewnętrzne są zbędne.
6. Znaki.
   1. Znaki powinny być czarne i mieć następujace wymiary:
      1. kula powinna miećśrednicę co najmniej 0,6 metra;
      2. stożek powinien mieć podstawę o średnicy co najmniej 0,6 metra, a wysokość równą swojej średnicy;
      3. walec powinien mieć średnicę co najmniej 0,6 metra, a wysokość równą dwukrotnej średnicy;
      4. romb powinien składać się z dwóch stożków określonych wyżej w punkcie ii) i majacych wspólną podstawę.
   2. odległość pionowa między znakami powinna wynosić co najmniej 1,5 metra.
   3. Na statku o długości mniejszej niż 20 metrów mogą być używane znaki o mniejszych wymiarach, lecz proporcjonalne do wielkości statku, a odległość między nimi może być odpowiednio zmniejszona.

7. Specyfikacja barwy świateł.
   Chromatyczność wszystkich świateł nawigacyjnych powinna odpowiadać następującym normom mieszczącym się w granicach obszarów wskazanych dla każdej barwy na wykresie międzynarodowej Komisji Oświetleniowej (CIE). Granice obszarów każdej barwy są określone współrzędnymi punktów narożnych, które są następujące:

   1. Biała
      X 0.525 0.525 0.452 0.310 0.310 0.443
      Y 0.382 0.440 0.440 0.348 0.283 0.382
   2. Zielona
      X 0.028 0.009 0.300 0.203
      Y 0.385 0.723 0.511 0.356
   3. Czerwona
      X 0.680 0.660 0.735 0.721
      Y 0320 0.320 0.265 0.259
   4. żółta
      X 0.612 0.618 0.575 0.575
      Y 0.382 0.382 0.425 0.406

8. Natężenie świateł.
   1. Minimalne natężenie świateł powinno być obliczone za pomocą wzoru:
      I = 3,43 x 10⁶ x Tx D² x K^-D
      gdzie:

      1. I - oznacza natężenie świetlne w kandelach w warunkach eksploatacji,
      2. T - oznacza próg widzialności 2 x 10^-7 luksów,
      3. D - oznacza zasięg widzialności światła (zasięg świetlny) w milach morskich,
      4. K - oznacza współczynnik przepuszczalności atmosferycznej.
      Wartość K dla przewidzianych świateł powinna wynosić 0,8 co odpowiada widzialności meteorologicznej około 13 mil morskich.
   2. Wartości wynikające z powyższego wzoru przedstawia następujaca tabela:

      Zasięg widzialności (zasięg świetlny) światła w milach morskich	Natężenie świetlne światła w kandelachdla K = 0.8 DI
      1	0.8
      2	4.3
      3	12
      4	27
      5	52
      6	94

      Uwaga: Maksymalne natężenie świetlne świateł nawigacyjnych powinno być ograniczone w celu uniknięcia nadmiernej jaskrawości. Nie powinno się tego dokonywać przez stosowanie zmiennej regulacji natężenia świetlnego.

9. Sektory poziome.
   1. 1. światła burtowe zainstalowane na statku powinny mieć wymagane minimalne natężenie w kierunku w przód. Natężenie to powinno zmniejszyć się aż do zaniku między1 a 3 stopniem poza przepisanymi sektorami.
      2. Minimalne wymagane natężenie dla świateł rufowych i świateł masztowych oraz w obrębie 22,5 stopnia poza trawersem dla świateł burtowych powinno być utrzymane na łuku widnokręgu aż do 5 stopni wewnątrz granic sektorów przewidzianych w prawidle 21. Od 5 stopni wewnątrz przewidzianych sektorów natężenie może się zmniejszać o 50 procent do granic tych sektorów; następnie natężenie powinno się stale zmniejszać, aż do osiągnięcia praktycznego zaniku, nie dalej niż 5 stopni poza przewidzianymi sektorami.
   2. 1. światła widoczne dookoła widnokręgu powinny być tak umieszczone, aby nie były zasłaniane przez maszty, stengi lub nadbudówki w sektorach katowych większych niż 6 stopni, z wyjątkiem świateł kotwicznych, które nie muszą być umieszczone zbyt wysoko nad kadłubem.
      2. jeżeli nie jest możliwe spełnienie wymagań ustępu b) i) niniejszego punktu przez pokazywanie tylko jednego światła widocznego dookoła widnokręgu, powinny być użyte dwa światła widoczne dookoła widnokręgu należycie umieszczone lub rozdzielone ekranem, tak aby były one, tak dalece jak to jest możliwe, widoczne jako jedno światło z odległości jednej mili.

10. Sektory pionowe.
    1. Sektory pionowe świateł elektrycznych, z wyjątkiem świateł statków żaglowych w drodze, powinny zapewniać, aby:
       1. co najmniej minimalne wymagane natężenie było utrzymane w granicach kąta od 5 stopni ponad widnokręgiem do 5 stopni poniżej widnokręgu,
       2. co najmniej 60 procent minimalnego wymaganego natężenia było utrzymane w granicach kąta od 7,5 stopnia ponad widnokręgiem do 7,5 stopnia poniżej widnokręgu.
    2. Na statkach żaglowych w drodze sektory pionowe zainstalowanych świateł elektrycznych powinny zapewniać, aby:
       1. co najmniej minimalne wymagane natężenie było utrzymane w granicach kąta od 5 stopni ponad widnokręgiem do 5 stopni poniżej widnokręgu,
       2. co najmniej 50 procent minimalnego wymaganego natężenia było utrzymane w granicach kąta od 25 stopni ponad widnokręgiem do 25 stopni poniżej widnokręgu.
    3. W odniesieniu do świateł innych niż elektryczne powyższe postanowienia powinny być przestrzegane tak ściśle, jak to jest możliwe.

11. Natężenie świateł nieelektrycznych.
    Światła nieelektryczne powinny w miarę możliwości mieć minimalne natężenie, określone w tabeli podanej w punkcie 8 niniejszego Załącznika.

12. Światło manewrowe.
    Bez względu na postanowienia punktu 2 f) niniejszego Załącznika światło manewrowe określone w prawidle 34 b) powinno być umieszczone w tej samej płaszczyźnie pionowej symetrii statku co światło lub światła masztowe i jeżeli jest to możliwe, na wysokości co najmniej 2 metrów pionowo ponad przednim światłem masztowym, z tym że będzie ono niesione nie mniej niż 2 metry pionowo poniżej lub powyżej tylnego światła masztowego. Na statku noszącym tylko jedno światło masztowe światło manewrowe powinno być noszone w miejscu, skądcbędzie najlepiej widoczne, w odległości pionowej co najmniej 2 metrów od światła masztowego.

13. Statek szybkobieżny.
    1. światło masztowe statku szybkobieżnego może być umieszczone na wysokości względem szerokości statku nizej niż przewidziano w punkcie 2 a) i) niniejszgeo Załącznika, pod warunkiem, że kąt przy podstawie trójkąta równoramiennego utworzonego przez światła burtowe i światło masztowe widoczne od przodu w rzucie pionowym, nie jest mniejszy niż 27 stopni.
    2. Na statku szybkobieżnym o długości 50 metrów lub większej, pionowa odległość 4,5 metra między przednim i tylnym światłem masztowym wymagana w punkcie 2 a) ii) niniejszego Załącznika, może być zmodyfikowana pod warunkiem, że odległość taka nie będzie mniejsza od wartości określonej według następującego wzoru:
       y = (a + 17F)C/1000 + 2
       gdzie:

       1. y oznacza wysokość głównego światła masztowego powyżej przedniego światła masztowego w metrach;
       2. a oznacza wysokość przedniego światła masztowego nad poziomem wody w metrach, w warunkach eksploatacyjnych;
       3. F oznacza przegłębienie w warunkach eksploatacyjnych, w stopniach;
       4. C oznacza odległość poziomą między światłami masztowymi w metrach.

14. Zatwierdzenie.
    Konstrukcja świateł i znaków oraz instalacja świateł na statku powinny odpowiadać wymaganiom właściwego organu Państwa, którego banderę statek ma prawo podnosić.

1. Postanowienia ogólne.
   Światła wymienione w niniejszym Załączniku, jeżeli są pokazywane zgodnie z postanowieniami prawidła 26 d), powinny być umieszczone w miejscu, skąd będą najlepiej widoczne, w odległości co najmniej 0,9 metra od siebie i poniżej świateł przewidzianych w prawidle 26 b) i) oraz c) i). światła powinny być widoczne dookoła widnokręgu z odległości co najmniej 1 mili, lecz z odległości mniejszej niż światło przewidziane niniejszymi prawidłami dla statków rybackich.

2. Sygnały trawlerów.
   1. Statki o długości 20 metrów lub większej, gdy są zajęte trałowaniem za pomocą sprzetu dennego lub pelagicznego, powinny pokazywać:
      1. gdy wydają swoje sieci - dwa białe światła w linii pionowej,
      2. gdy wybierają swoje sieci - jedno białe światło nad jednym światłem czerwonym w linii pionowej,
      3. gdy sieć uwiązła na przeszkodzie - dwa czerwone światła w linii pionowej.
   2. Każdy ze statków o długości 20 metrów lub większej zajętych trałowaniem parami powinien pokazywać:
      1. w nocy - światło reflektora skierowane w przód i w kierunku drugiego statku, z którym trałuje w parze,
      2. gdy statki wydają lub wybierają swoje sieci albo gdy ich sieci uwięzły na przeszkodzie światła przewidziane w powyższym punkcie 2 a).
   3. Statek o długości mniejszej niż 20 metrów zajety trałowaniem za pomocą sprzętu dennego lub pelagicznego czy też zajęty trałowaniem parami może pokazywać odpowiednie światła przewidziane w punktach 2 a) lub 2 b).

3. Sygnały świetlne sejnerów.
   Statki zajęte połowem siecią okrężnicą mogą pokazywać dwa żółte światła w linii pionowej. Światła te powinny na przemian dawać błysk co sekundę, a czas trwania światła i przerwy powinny być jednakowe. światła te mogą być pokazywane tylko wtedy, gdy sprzęt połowowy przeszkadza statkowi w manewrach.

1. Gwizdki.
   1. Częstotliwość i zasięg słyszalności.
      Podstawowa częstotliwość sygnału powinna mieścić się w granicach 70-700 Hz. Zasięg słyszalności sygnału danego gwizdkiem powinien być określony przez te częstotliwości, które mogą obejmować częstotliwość podstawową i/lub jedną lub więcej wyższych częstotliwości, które mieszczą się w granicach 180-700 Hz (+/-1%) dla statku o długości 20 metrów lub większej lub 180-2100 Hz (+/-1%) dla statku o długości mniejszej niż 20 metrów i które zapewniają poziom ciśnienia akustycznego określony w punkcie 1 c), jak niżej.

   2. Granice podstawowych częstotliwości.
      W celu zapewnienia znacznej różnorodności charakterystyki gwizdka podstawowa częstotliwość gwizdka powinna mieścić się w następujących granicach:
      1. 70 - 200 Hz - dla statku o długości 200 metrów lub większej,
      2. 130 - 350 Hz - dla statku o długości 75 metrów lub większej, lecz mniejszej niż 200 metrów,
      3. 250 - 700 Hz -dla statku o długości mniejszej niż 75 metrów.

   3. Natężenie sygnału dźwiękowego i Zasięg słyszalności.
      Gwizdek zainstalowany na statku powinien zapewniać w kierunku największego natężenia dźwięku gwizdka i w odległości 1 metra od niego poziom ciśnienia akustycznego w paśmie o wartości co najmniej 1/3 oktawy w granicach częstotliwości 180-700 Hz (+/-1%) dla statku o długości 20 metrów lub większej, lub 180-2100 Hz (+/-1%) dla statku o długości mniejszej niż 20 metrów, nie mniejszy niż to odpowiednio podaje poniższa tabela:

      Długość statku w metrach	Pasmo 1/3 oktawy poziom w odległości 1 metra w dB w odniesieniu do 2x10-5 N/m2	Zasięg słyszalności w milach morskich
      200 lub więcej	143	2
      od 75 lecz mniej niż 200	138	1.5
      od 20 lecz mniej niż 75	130	1
      mniej niż 20	120 *1      115 *2      111 *3	0,5
      *1 Gdy mierzone częstotliwości mieszczą się w granicach 180-450 Hz
      *2 Gdy mierzone częstotliwości mieszczą się w granicach 450-800 Hz
      *3 Gdy mierzone częstotliwości mieszczą się w granicach 800-2100 Hz

      Zasięg słyszalności podano w powyższej tabeli dla informacji. Jest on w przybliżeniu zasięgiem, przy którym gwizdek może być słyszany na jego osi wzdłużnej z 90-procentowym prawdopodobieństwem podczas spokojnego powietrza na pokładzie statku, na którym panuje średni poziom tła hałasu na stanowiskach nasłuchu (to jest 68 dB w paśmie oktawy ześrodkowanej na częstotliwości 250 Hz i 63 dBw paśmie oktawy ześrodkowanej na 500 Hz). W praktyce Zasięg, w którym gwizdek może być słyszalny, jest nadzwyczaj zmienny i zależy w znacznym stopniu od warunków pogody. Podane wartości można uważać za typowe, lecz podczas silnego wiatru lub wysokiego poziomu hałasu otoczenia na stanowisku nasłuchu Zasięg ten może ulec silnemu zmniejszeniu.

   4. Właściwości kierunkowe.
      We wszystkich kierunkach w płaszczyźnie horyzontalnej, objętych sektorem +/-45 stopni w stosunku do osi, poziom ciśnienia akustycznego gwizdka kierunkowego nie powinien być niższy niż o 4 dB poniżej poziomu ciśnienia akustycznego w osię We wszystkich innych kierunkach w płaszczyźnie horyzontalnej poziom ciśnienia akustycznego nie powinien być niższy niż o 10 dB poniżej poziomu ciśnienia akustycznego w osi i taki, aby Zasięg we wszystkich kierunkach równy był co najmniej połowie Zasięgu w osię Poziom ciśnienia akustycznego powinien być mierzony w paśmie jednej trzeciej oktawy określającej Zasięg słyszalności.

   5. Miejsce gwizdków.
      Jeżeli gwizdek kierunkowy ma być używany jako jedyny gwizdek na statku, powinien być tak zainstalowany, aby największe natężenie jego dźwięku skierowane było prosto w przód. Gwizdek powinien być umieszczony tak wysoko na statku, jak to jest możliwe, w celu zmniejszenia przeszkód w rozchodzeniu się emitowanego dźwięku, a również w celu zredukowania do minimum ryzyka zakłóceń w słyszeniu przez personel. Poziom ciśnienia akustycznego własnego sygnału statku na stanowiskach nasłuchu nie powinien przekraczać 110 dB (A), a jeżeli to możliwe, nie powinien przekraczać 100 dB (A).

   6. Instalacja kilku gwizdków.
      Jeżeli gwizdki zainstalowano w odległości większej niż 100 metrów od siebie, należy zapewnić, aby gwizdki nie działały równocześnie.

   7. Kombinowane systemy gwizdków.
      Jeżeli z powodu obecności przeszkód w polu akustycznym pojedynczego gwizdka lub jednego z gwizdków wymienionych wyżej w punkcie 1 f) może występować strefa znacznie obniżonego poziomu sygnału, zaleca się zainstalowanie kombinowanego systemu gwizdków w sposób zapobiegajacy obniżeniu tego poziomu. W rozumieniu niniejszych prawideł kombinowany system gwizdków należy uważać za jeden gwizdek. Gwizdki wchodzące w skład kombinowanego systemu powinny być umieszczone w odległości nie większej niż 100 metrów od siebie; powinny być tak urządzone, by działały równocześnie. Częstotliowość każdego z tych gwizdków powinna się różnić od częstotliwości pozostałych co najmniej o 10 Hz.

   
2. Dzwon i gong.
   1. Natężenie sygnału.
      Dzwon, gong lub inny przyrząd o podobnej charakterystyce dźwięku powinny wytwarzać poziom ciśnienia akustycznego nie niższy niż 110 dB w odległości 1 metra od niego.

   2. Konstrukcja.
      Dzwony i gongi powinny być skonstruowane z materiału odpornego na korozję i zdolne do dawania jasnego tonu. średnica kielicha dzwonu powinna być nie mniejsza niż 300 mm dla statków o długości niż 20 metrów lub większej. Zaleca się, gdzie jest to wykonalne, stosować serce dzwonu o napędzie mechanicznym w celu zapewnienia stałej siły uderzenia, z tym żeby możliwe było ręczne jego uruchomienie. Masa serca dzwonu powinna być nie mniejsza niż 3 procent masy dzwonu.

   3. Zatwierdzenie.
      Konstrukcja środków do sygnalizacji dźwiękowej, ich wykonanie oraz ich instalacja na statku powinny odpowiadać wymaganiom właściwego organu Państwa, którego banderę statek ma prawo podnosić.

   Załącznik IV.
   Sygnały wzywania pomocy.
   1. Następujące sygnały, używane lub pokazywane łącznie albo z osobna, wskazują niebezpieczeństwo i potrzebę pomocy:
      1. wystrzał armatni lub inny sygnał detonacyjny dawany w odstępach około 1 minuty,
      2. nieprzerwany dźwięk dawany za pomocą dowolnego sygnalizacyjnego przyrządu mgłowego,
      3. rakiety lub pociski wyrzucające czerwone gwiazdy, wystrzeliwane pojedynczo w krótkich odstępach czasu,
      4. sygnał składający się z grupy • • • − − − • • • (SOS) nadawany znakami Morse'a za pomocą radiotelegrafu lub jakiegokolwiek innego sposobu sygnalizacji,
      5. sygnał nadany za pomocą radiotelefonu, składający się z wypowiedzianego słowa "Mayday",
      6. sygnał wzywania pomocy N C według Międzynarodowego Kodu Sygnałowego, ( )
      7. sygnał składający się z kwadratowej flagi mający nad nią lub pod nią kulę lub przedmiot podobny do kuli,
      8. płomień na statku (jak np. paląca się beczka smoły, oleju itp.),
      9. rakieta spadochronowa lub pochodnia ręczna paląca się czerwonym płomieniem,
      10. sygnał dymny wydzielający dym o barwie pomarańczowej,
      11. powolne i powtarzalne podnoszenie i opuszczanie obu ramion wyprostowanych w bok,
      12. radiotelegraficzny sygnał alarmowy, (zobacz GMDSS),
      13. radiotelefoniczny sygnał alarmowy, (zobacz GMDSS),
      14. sygnały nadawane przez pławy radiowe wskazujące niebezpieczeństwo i pozycję, (zobacz EPIRB, GMDSS),
      15. stwierdzone sygnały nadawane za pomocą systemów łączności radiowej włączając w to transpordery radarowe łodzi ratunkowych, (zobacz SART).
   2. Używanie lub pokazywanie któregokolwiek z powyższych sygnałów w innym celu niż dla wskazania niebezpieczeństwa i potrzeby pomocy oraz używanie innych sygnałów, które można byłoby pomylić z którymkolwiek z powyższych sygnałów, jest zabronione.
   3. Należy zwrócić uwagę na odpowiednie działy Międzynarodowego Kodu Sygnałowego i Poradnika poszukiwania i ratowania dla statków handlowych oraz na następujące sygnały:
      1. kawał płótna pomarańczowego z czarnym kwadratem i kołem lub z innym odpowiednim symbolem (dla identyfikacji z powietrza),
      2. barwny znak.
   
   Powrót na górę strony